وقتی سینما می‌خواست بعد از انقلاب دوباره به صحنه‌ی جامعه برگرده، با این که به نظر می‌رسید تو بدترین اوضاعه، اتفاقاً چندتا موقعیت‌ ممتاز داشت. یه مسئله این بود که دیگه مردم مسلمون و مذهبی، سینما رو مثل قبل چیز ناجوری نمی‌دونستن. لااقل تماشای فیلم دیگه داشت همه جا عادی و مجاز می‌شد. تو دوره قبل، اکثر خونواده‌های مذهبی، سینما رفتن رو چیز بدی می‌دونستن و با اینکه جوون‌ترهاشون ممکن بود توی سن و سال پایین‌تر، چند بار خامی کنن و بخوان که سراغ این میوه ممنوعه برن، کلا سینما رفتن یه کار ناهنجار به‌حساب می‌اومد. اما حالا که سینما حلال شده بود، تعداد مخاطبای بالقوه‌ی اونم می‌تونست خیلی بیشتر بشه. یه اتفاق دیگه که اونم تونست موقعیت خوبی برای سینما دست و پا کنه، ورود آدمای جدید و استعدادهای نو بود. وقتی آدمای جدید بیان، کلی خلاقیت جدید با خودشون میارن. نکته سومی که می‌شه گفت به سینما تو این دوره کمک کرد، میل مسئولای دولتی و حکومتی به رقابت با سینمای غرب بود.